|
Toespraak Louis Michiels voor 'Lokaal Klimaat en Energiepact Kempen' op 21 oktober in Turnhout.
Beste Burgemeesters, schepenen, politici, Mevrouw, Mijnheer,
Wij zijn grootouders, grootouders voor het klimaat. Dat is de reden dat we jullie voor de 3° keer in enkele jaren aanspreken.
Wij, grootouders zijn bezorgd over de toekomst van onze kleinkinderen, over de toekomst van alle kleinkinderen, waar ook ter wereld.
Wij spreken U aan omdat wij, samen mat alle medeburgers, jullie verkozen hebben. We verwachten van jullie een verantwoord beleid. Wij willen dat jullie tenminste proberen de grote problemen van ons land én van deze tijd aan te pakken.
Wij gaan die problemen niet oplossen. Grote problemen los je niet op in een handomdraai. We willen wel dat U de problemen erkent en dat U aan oplossingen werkt. Dag en nacht!
U kent hét probleem van deze tijd. Er is de pandemie, er is de energiecrisis, U ervaart budgettaire problemen, ... Maar klimaat en biodiversiteit vormen wel het grootste probleem van onze tijd. De opwarming gaat razendsnel. Technologie kan de verhitting niet volgen. Er rest ons nauwelijks tijd om onze eigen doelstellingen te halen. Als we het aangescherpte burgemeestersconvenant willen bereiken, dan moeten we vandaag al 25 % CO2 reductie hebben in onze steden en dorpen. Het is jammer dat het meetinstrument zo langzaam data aanpast, maar de vrees is groot dat we er niet gaan geraken. Integendeel, de kans is nog groter dat we bij de opstart van de nieuwe legislatuur in 2025 opnieuw met schaamte moeten toegeven, dat we onze doelstellingen niet haalden.
We zullen het maar meteen bekennen: wij, grootouders, hebben er de afgelopen halve eeuw een puinhoop van gemaakt. Het is niet dat we van kwade wil waren. Veeleer hebben we de waarschuwende tekenen niet begrepen. We geloofden vast dat de technische vooruitgang voor alle problemen vroeg of laat een oplossing zou bieden. We koesterden ons comfortabele leventje. En kijk nu.
Kleinkinderen hebben nog veel jaren te leven op aarde. U ook. Wij een stuk minder. Wij zijn niet zozeer bezorgd over onze eigen toekomst. Maar wij zijn zéér bezorgd over hen die na ons komen.
Daarom verwachten wij van u ingrijpende maatregelen. De tijd dringt, aarzel niet, ook als u bang bent dat u brede groepen in de samenleving voor het hoofd zult stoten. Wel moeten die maatregelen altijd sociaal zijn, dit wil zeggen, dat ze de armsten onder ons niet nog dieper in de armoede duwen. Nooit. De ongelijkheid is zo al schreeuwend genoeg. Daarbij, voor echte oplossingen moet je altijd de hele samenleving meenemen, rijk, arm en alles ertussenin.
Het is uw verantwoordelijkheid, uw plicht, uw grootse opdracht, het leven van ons allemaal om te gooien. Niet minder. Ga niet zitten zuchten achter praktische hinderpaaltjes. Verdwijn niet in een wolk van snel verdampende compromissen. Gooi weg die oude vormen en gedachten. Treed op. Doe. Streef!
Maak van onze straten en pleinen terug speelterreinen en parken. Weet dat het glorieuze tijdvak van de auto voorbij is en dat de elektrische auto geen oplossing biedt.
Stop met verkavelen, verharden, betonneren, kappen, ... Durf vergroenen, ontharden, verparken, behagen, ...
Wij, grootouders, zijn opgegroeid in de vaste overtuiging dat meer altijd beter is. Meer = beter. Dat arme mensen daarvan overtuigd zijn, is volkomen begrijpelijk. Wie te weinig heeft om fatsoenlijk te leven, wil meer, daar hoeft niemand een tekeningetje bij te maken. Maar voor ons, in het rijke Europa, voor ons, in de superrijke Belgische gewesten, is die rekenkunde achterhaald. Wij moeten ervan doordrongen raken dat minder beter is.
Wij leven in razendsnelle tijden. In tien jaar tijd gebeurt meer dan vroeger in een eeuw. Daarom is het raadzaam dat wij allen, grootouders en politici, leren van de jongeren.
Zij willen de zaken keren. Zij komen de straat op. Hun protest klinkt over de hele wereld. Prachtig is dat, die geestdrift, die woede. Maar ook die verbazende kunde. De jongeren laten zich niet van de wijs brengen door schouderophalen, sarcasme, cynisme. Er staat te veel op het spel.
Wij, grootouders, kunnen alleen maar ons stinkende best doen om hen te steunen en aan te moedigen. U, politici, u moet uw stinkende best doen om het jongerenprotest te brengen naar daden. Uw daden zullen botsen op gigantisch eigenbelang, op onmetelijke leugens, op machtig en systematisch verzet. Laat u niet afschrikken. Grootouders en jongeren steunen u. Sterker, wij drijven u voort. Weg van de afgrond. Naar een wereld die nog net leefbaar zal zijn.
Het moment is nu.
Aan het werk. |
